Met een halve bus speelsters en een halve bus supporters begonnen we aan onze trip naar Utrecht. Dat het een pittige wedstrijd zou worden, wisten we wel. De stand liet zien dat ze bovenaan stonden en al een hoop doelpunten hebben gemaakt. Vorig seizoen zijn ze op de tweede plek geëindigd en het enige doel voor dit seizoen is promoveren. We waren ruim op tijd op de club, een mooi en nieuw complex. De warming up werd op een piepklein veldje afgewerkt. Met zo’n groot complex verwacht je toch wel een normale plek om warm te lopen.
Om 12.55 uur stond er 22 speelsters klaar om de strijd aan te gaan. Al gauw was duidelijk dat dit een goed voetballende ploeg is. Ze wisten elkaar moeiteloos te vinden en het tempo lag redelijk hoog. Het team van Hercules bestaat voor een groot deel uit ex hoofdklasse speelsters, dit was zeker te zien. Zij begonnen met 4 meiden op het middenveld en stonden achterin 1 op 1. Dit was voor ons even zoeken omdat wij tegen deze ploeg zeker niet 1 op 1 konden gaan spelen. We probeerden ze in de zone op te vangen. Dit lukte gedeeltelijk. Door het snelle tikken van de meiden uit Utrecht waren we wel een stapje te laat. Ook fouten worden door zo’n team genadeloos afgestraft. Het net niet op tijd onder controle brengen van de bal werd ons na een minuut of 15 a 20 fataal. Zonder na te denken peunde de spits van Hercules snoeihard de bal achter Linda. Wakker worden! Ook de 2-0 en 3-0 volgden, helaas wat te snel achter elkaar.
Met deze stand gingen we rusten. Zo blijven staan, was geen optie. Dan zouden zij meer en meer uitlopen. Wij hadden maar een paar kleine kansjes gecreëerd en we wisten dat dit voor de tweede helft niet zou veranderen. Wij liepen vooral achter de bal aan en zij hadden daardoor nog best wat conditie over om de tweede helft weer zo door te spelen. We besloten de opstelling te veranderen en een bus voor het doel te zetten. Niet teveel naar achteren spelen maar meer de schade beperken en wellicht met een counter er nog wat uithalen. Met Josta in de spits en een middenveld van 5 meiden ging het stukken beter. De meiden van Hercules vonden het maar niks. Ze kregen geen noemenswaardige kansen en probeerden het van afstand. Dan kennen ze Linda niet want onze sluitpost verras je niet zomaar. Wij konden hen niet echt pijn doen en kwamen er een paar keer uit, alleen bleef Hercules het met 3 meiden achterin dicht houden, dan moet je van goede huizen komen om daar in eentje nog wat in te kunnen brengen. Nu komt Josta van goede huizen en was ze niet blij met haar opdracht maar toch waren er wat kleine mogelijkheden. We hoopte op een uitbraak die voor een doelpuntje zou zorgen, al was het maar voor de eer. We hielden het goed dicht en helaas werd ons niets gegund. Wel was het Hercules die met een schot van afstand de goal wist te vinden. Dit was een gelukkig doelpunt van de zijde van Hercules maar goed, alle doelpunten tellen.
We dropen af met een 4-0 nederlaag. Deze ploeg heeft echter niets te zoeken in de derde klasse. Wel kregen we een compliment van Pierre. De tweede helft hebben we zo gespeeld dat we bijna niks weg hebben gegeven. Het is minder leuk, zeker voor de neutrale toeschouwer maar tegen een ploeg van dit formaat is dit nodig. We zakken naar plek 3 maar zijn nog steeds heel trots op onszelf. We hebben de tweede helft als team gespeeld, iedereen werkte hard voor elkaar. Dat is zeker te prijzen.
Volgende week gaan we naar Sporting. Deze club ligt naast Hercules. Ook dit lijkt ons een ‘gevaarlijke’ ploeg dus de technische staf heeft een zware opdracht komende week. We spelen om 16.45 uur in Utrecht en kaarten voor de bus zijn nog steeds beschikbaar maar wees er snel bij want op = op! Zola wederom bedankt voor het meedoen! Tot volgende week!