Het is 19 maart als we voor dag en dauw op de club zijn. Een klein groepje helaas. Aliza nog geblesseerd, Sabrina aan het werk. Aliza is op de weg terug, volgende week hebben we rust dus hopelijk kan ze daarna weer aansluiten. Angel is ook terug maar we moeten nog wel voorzichtig met haar zijn. Zola en Yara hebben zelf een wedstrijd dus met 12 meiden gaan we op stap. Naar Amsterdam. We hebben hier eerder gevoetbald want Wartburgia ligt ernaast. Weer is er geen kleedkamer dus we gaan richting de korfbal en mogen daar omkleden. We spelen op veld 2. Dat lijkt heel wat, maar niets is minder waar. Ik voetbal toch al een tijdje maar dit ben ik nog niet vaak tegengekomen. Het veld mag gewoon geen veld genoemd worden. Het is gewoon een brok weiland met wat lijnen, eigenlijk is het schandalig dat hierop gevoetbald mag worden. We moeten het ermee doen. Met Annet op de bank, licht last van haar enkel, trappen we te laat af. De scheidsrechter is ook in geen velden of wegen te bekennen dus er wordt iemand anders opgetrommeld.
De dames van DVVA willen maar 1 ding en dat is winnen. Dat merken we snel, ze zetten druk en wij zijn zoekende naar onze posities. We hadden drie spitsen verwacht maar ze beginnen met 2. Het zoeken duurt even en de wedstrijd voor Angel helaas ook. Ze heeft teveel last van het veld waardoor haar knie opspeelt. Geen risico en naar de kant. Annet komt erin en dan gaan we weer een en ander omzetten omdat Angel rechtsback stond en Annet gaat naar linksbuiten. Joyce en Marga wisselen van plek. Later wisselen Joyce en Tess ook van plek en al met al neemt dit aardig wat tijd in beslag en is het wat rommelig. Tegen de verwachting van DVVA in, komen wij op een 1-0 voorsprong! Zij hebben wel wat mogelijkheden gehad maar wisten deze niet af te maken. Wij weten dat we minder kansen krijgen en dat, als we er eentje krijgen, hier zorgvuldig mee om moeten gaan. Na ons zoekwerk komen we ook beter in de wedstrijd en weet Marit de score voor ons te openen. Ze komt 1 op 1 op de keeper af en laat haar geen kans. Met deze stand gaan we ook thee drinken.
DVVA start de tweede helft voortvarend, maar ze zijn voorzichtig achterin. Ze zijn bang voor de snelheid van Marit. Ze krijgt dubbele dekking. We hebben de eerste 20 minuten geen grip op de wedstrijd en DVVA scoort de gelijkmaker. Zij hebben een paar zeer goede voetbalsters in hun team lopen, die we niet altijd even goed bij kunnen houden. Een achterstand van 2-1 staat niet veel later genoteerd. We knokken ervoor maar staan goed onder druk. Ondanks de dubbele dekking wordt Marit weer alleen voor de keeper gezet. Josta geeft een super pass in de diepte en niemand kan Bonnie bijhouden. Ze proberen Marit nog in te halen maar dat lukt niet. Met een soepele beweging dribbelt ze om de keeper heen en tekent ze voor de gelijkmaker. We zijn blij, we hebben nog maar een minuut of 7 te spelen en we zetten alles op alles om dat punt mee te nemen. De meiden van DVVA balen zichtbaar, ze wilden tegen ons winnen.
Uiteindelijk fluit de scheidsrechter af en hebben beide teams een punt. Voor ons voelt het als meer, voor DVVA waarschijnlijk als minder. Ik ben echt trots op iedereen! We zijn echt een team, vechten voor elkaar en laten elkaar niet zitten. De meiden brengen me in twijfel om toch te blijven. Het spelletje blijft zo super leuk, zeker met deze groep lieve meiden. Als ik blijf, blijft Marit ook, ook niet onbelangrijk. Genoeg om over na te denken. Voor nu genieten we van elke week. Na de winterstop hebben we nog niet verloren! We doen het gewoon goed en daar zijn we super trots op. Als ik het goed heb, staan we nu op de vierde plek. We hebben nog wel een moeilijk programma, al zijn het in totaal niet veel wedstrijden meer. Elinkwijk lijkt ook definitief uit de competitie te zijn gestapt. Hierdoor zijn we in ieder geval veilig!! We hebben nu zo om de week ongeveer een wedstrijd en 7 mei is de laatste, tegen Wartburgia, een mooie afsluiter hopelijk. Tot die tijd proberen we fit te blijven om op een mooie en verdiende plek te eindigen.
Tot snel!