Na een weekje met allerlei sportieve activiteiten en voldoende rust op Texel, werd ik bij terugkomst door Richard verrast met het heugelijke nieuws dat ik, de volgende dag op zaterdag 1 april 2017 Pupil van de Week mocht zijn.
Na een onrustige nacht wachtte echter eerst nog een belangrijke wedstrijd bij De Kickers in Leimuiden om ons mogelijke kampioenschap niet in gevaar te brengen. Na deze spannende wedstrijd, waarin ik lekker op dreef was met maar liefs 2 doelpunten en de penalty welke achter de keeper belande, werd ik om 1 uur in de kantine van SVZ verwacht. Daar werd ik al opgewacht. Na een kort praatje mocht ik met Jordy mee naar de voorbespreking. Daar gingen ze bespreken wie welke positie innam op het veld en wat de tactiek zou worden. Dit vond ik super interessant en leerzaam. Hierna mocht ik mee naar de kleedkamer. Hier werd er omgekleed maar die harde muziek erbij vind ik toch echt niets.
Na een speciaal vestje te hebben gekregen mocht ik eindelijk het veld op. Lekker Voetballen. Ik heb lekker meegedaan met de warming-up en een paar leuke balletjes getrapt met het team. Super skills geleerd en Coole move’s gezien. Dat wordt nog even oefenen.
Na een tijdje lekker te hebben overgespeeld werd ik verwacht bij de scheidsrechter en had ik de belangrijke taak om deze naar de middenstip te begeleiden. Na alle verplichte handelingen zoals foto’s nemen en handjes schudden (ik miste wel het volkslied) was het eindelijk zover. Ik mocht samen met Jesper (ook nummer 2 net als ik) de aftrap nemen. Na 1 tegenstander gepasseerd te hebben, ging ik door het midden 2 tegenstanders voorbij en zo recht op de keeper af… en met een fikse knal tegen de bal bleek dat hij vrij makkelijk te passeren was. Wat ik kan….????? Toen mocht ik op de reservebank gaan zitten. Wisselspeler, de hele wedstrijd. Wel een belangrijke taak. Wat een wedstrijd was dat. Een hele boel acties recht voor mijn neus. Af en toe was het best spannend zo dicht bij. En wat gaat dat hard. Wat een scheidsrechter… Wat oneerlijk… maar wat Gaaf! Winst was dik verdiend geweest maar helaas een gelijkspel. Is toch beter dan verlies. Ze hebben hun uiterste best gedaan.
Na de wedstrijd mocht ik ook nog naar de bestuurskamer met de familie. Wat veel mensen… de meeste ken ik helemaal niet… ik kreeg lekker drinken, patatjes en van allerlei lekkers. Toen begon die ene meneer te praten… Meneer van Leeuwen… hij wist heel veel dingen over mij te vertellen.. Over de wedstrijd van die ochtend, over mijn hobby’s, over school en heel veel andere dingen. Toen mocht ik nog een paar nummertjes pakken. Snap er helemaal niet van. Het is toch voetbal, geen yahtzee… Hierna kwam echter de grootste verrassing. Ik kreeg een hele mooie bal met alle namen van de speler van het eerste. ‘Met deze bal mag je in huis voetballen’, zei de meneer. ‘En als het niet mij mama mag, dan wel bij oma.’ En anders….mag ik van mama gewoon naar die Meneer. Hij woont toch vlakbij…
Het was wel vermoeiend, maar Volgende week weer ???
Ik wil iedereen bedanken voor deze geweldige middag en jullie zullen mij vast en zeker nog vaker tegenkomen.
Daan Fransen