Momenteel maakt SVZ op voetbalgebied mindere tijden mee. Hoe anders was dit in de jaren dat trainer Wim Ausum met de scepter zwaaide bij SVZ. De voormalig oefenmeester van SVZ is inmiddels ruim in de 70, maar ook hij ontbrak niet op ons 50-jarige jubileum vorige zomer. Afgelopen zaterdag reisde één van de verslaggevers af naar Uithoorn, waar de voormalig oefenmeester nog steeds woonachtig is. Onder het genot van een kop koffie blikte Wim Ausum met hem terug op zijn trainersperiode bij SVZ. Hieronder vindt u het verslag hiervan. De verslaggevers wensen u veel leesplezier toe.
Allereerst, hoe heeft u de afgelopen reünie ervaren?
“Mijn vrouw en ik vonden dit zeer geslaagd. Wij waren samen met Frans de Koning (ook een voormalige SVZ trainer) en zijn vrouw. Het was enorm leuk om al die oude gezichten weer te zien en oude bekenden te spreken. De reüniecommissie had er veel werk van gemaakt. Alle die krantenknipsels en de PowerPoint, wij vonden het prachtig!”
Wat kunt u ons over uw eigen voetbalcarrière vertellen?
“Als jonge jongen speelde ik bij Uithoorn, toen niveau 4e Klasse. In mijn scholierentijd werd ik benaderd door Bram Landzaad van Aalsmeer met de vraag of ik niet bij hun wilde komen voetballen. Aalsmeer speelde toen in de 2e Klasse en betaalde wat geld aan de spelers. Als scholier kon ik dat natuurlijk wel gebruiken en dus maakte ik de overstap. Bijkomend verhaal is ook dat Kick Smit, een oud-internationaal, de trainer was bij Aalsmeer en daar kon ik als jonge speler natuurlijk wel wat van leren. Na 3 seizoenen bij Aalsmeer werd ik benadert door Ab Kabalt, plaatselijke kermisbaas met de vraag of ik niet terug wilde komen bij Uithoorn. Uithoorn was net kampioen geworden in de 4e Klasse en wilde meer. Die overstap heb ik toen gemaakt en vervolgens werden wij jaar op jaar kampioen. Wij hebben zelfs gespeeld voor het algehele amateurkampioenschap, maar helaas verloren wij deze van Sneek. Dit voetballen bij Uithoorn in het 1e elftal heb ik wel tot mijn 37 of 38e vol kunnen houden.”
Hoe komt een voetballer van het “grote” Uithoorn als trainer bij SVZ terecht?
“Als speler van Uithoorn had ik samen met twee teamgenoten, waaronder Frans de Koning, mijn trainersdiploma D gehaald. Ik was al begonnen als jeugdtrainer bij KDO en Nicolaas Boys. Vervolgens werd ik benadert door de toenmalige hoofdtrainer en voorzitter André Wahlen of ik geen hoofdtrainer bij SVZ wilde worden en zo geschiedde.”
Hoe kwam André Wahlen bij u terecht, u was uiteindelijk beginnend trainer?
“Dat contact is gekomen door mijn vader ‘Ouwe Ausum’, die was trainer geweest bij KDO en hij kende André en zijn vader. André zijn vader was volgens mij bestuurslid bij KDO en zij beide kenden mij waarschijnlijk als voetballer en wisten dat ik trainer wilde worden.”
Hoe was het voor u om het trainersstokje over te nemen van André Wahlen, die tot op dat moment als speler, trainer en voorzitter eigenlijk de hele club droeg?
“Eerlijk gezegd was dat best lastig. Het is natuurlijk ook best apart om de vorige trainer en huidige voorzitter in jouw elftal te hebben, maar André was ook gewoon een hele goede voetballer en wij zijn altijd op een respectvolle manier met elkaar omgegaan. De resultaten die ik uiteindelijk behaalde waren ook goed en als de resultaten goed zijn geldt dit ook voor de sfeer.”
Hoe bent u uw eerste klus als hoofdtrainer aangegaan? Ik bedoel hiermee, u was 30 jaar en werd voor het eerst de hoofdtrainer van leeftijdsgenoten.
“Eerlijk gezegd ben ik er gewoon aan begonnen en had ik absoluut het geluk dat ik bij Uithoorn op niveau speelde. Er waren diverse jongens van SVZ die op een zondag bij mij langs de lijn stonden te kijken. Daarmee dwong ik respect af, wat ik in het begin echt wel even nodig had. Later, toen alles begon te lopen, had ik dat niet meer nodig en ging het vooral over voetbaltechnische zaken. Moet hierbij wel zeggen dat ik heel veel steun had aan mijn leider Harry van Noorden en keeperstrainer Henk ‘Herrera’ Bos.”
Wat kunt u (voetbaltechnisch) vertellen over het seizoen 72-73?
“Ik kwam bij SVZ toen zij net uit de 4e klasse van de KNVB waren gedegradeerd. Men had toen een spelopvatting van snel de lange bal hanteren en vanuit daar de spitsen, met name Koos Verlaan, zoeken. Bij Uithoorn, waar ik toen zelf voetbalde, was ik toch verzorgder voetbal gewent, zeg maar het huidige 4-3-3 systeem en dat wilde ik bij SVZ er ook in krijgen. In het begin van de competitie liep dit voor geen meter en wonnen wij geen wedstrijd. Ik weet nog goed dat Toon Balvert, bestuurslid en kroegbaas bij mij kwam en vroeg: ‘Trainer waar blijven de punten?’ Bij mij, als jonge beginnende trainer, gaf dit toch wel enige druk, maar ik had mijzelf voorgenomen dat dit onze speelstijl moest zijn en niets anders. Na enige opstartproblemen begonnen de spelers het langzamerhand op te pakken en werden wij uiteindelijke toch 3e of 4e. Wel op enige afstand van de kampioen. Maar ik wist als wij dit door konden zetten, dat wij iets moois kon gaan maken met elkaar.
In januari ’73 ging SVZ over van het complex aan de Schoterstraat naar het nieuwe (huidige) complex aan de Stationsweg. Wat kunt u hierover vertellen?
“Dat was wel een ding hoor kan ik je zeggen. Men was bezig met de bouw van het nieuwe (huidige) complex. De oude keet, welke gebruikt werd als kantine, was al weggehaald. Wij moesten ons dus omkleden bij het nieuwe complex, waar nog geen (trainings)veld was en dan met alle spullen in auto’s naar het oude complex om daar op het veld te trainen. Alleen was men inmiddels ook gestart met bouwwerkzaamheden rondom het oude complex. Op een geven moment kwam ik op het oude veld om te trainen en tot mijn grote verbazing liepen er allemaal gleuven door het veld. De bouw rondom het oude veld verliep zo voorspoedig dat men alvast was begonnen om drainagepijpen op het veld aan te leggen (HAHA). Het was toen echt niet meer verantwoord om hierop te trainen en te voetballen, en toen ben ik naar het bestuur gestapt dat dit zo echt niet langer meer kon. Hierna is er ingegrepen en konden wij snel op het nieuwe complex aan de gang. Kan je zeggen, dat was echt een hele verbetering.”
Elftalfoto seizoen 1973-1974. Staand v.l.n.r.: Sjaak Stokman, Leo Bos, Joop Blijleven, Rob Uyttewaal, Tinus van Tol, André Whalen, Koen Lips, Wim Ausum.
Gehurkt v.l.n.r.: Gerard v/d Lek, Johan Splinter, Koos Verlaan, Kees van Lith, Dick Bader, Bart Mol, Mari v/d Meer
In het seizoen 73/74 werd u ongeslagen kampioen met SVZ, wat kunt u hierover vertellen?
“Dat seizoen kreeg ik er 13 nieuwe spelers bij. Van deze 13 spelers plaatste ik er 5 in mijn eerste elftal. Behalve dat deze spelers versterkingen waren, had ik ook het voordeel dat zij nooit in het oude, zeg maar André Wahlen systeem hadden gevoetbald. Deze spelers voerde direct uit wat ik wilde. In het begin hebben wij heel veel oefenwedstrijden gespeeld, tegen met name betere tegenstanders, maar dat betaalde zich ook uit. Vanaf het begin van de competitie begon dat te lopen en dat resulteerde in een ongeslagen kampioenschap. Ik kan mijzelf ook maar één slechte wedstrijd voor de geest halen en dat was tegen onze concurrent Floreant. Wij speelde zo slecht en stonden met de rust met 2-0 achter. Ben toen in de rust zo boos geworden en heb wat wissels toegepast, blijkbaar heb ik toen iedereen wakker geschud, want wij wonnen deze wedstrijd toch nog met 2-3 of 2-4.”
Kampioensfoto seizoen 1973-1974.
Zijn er nog meer wedstrijden die u zich kunt herinneren?
“Jazeker, de uitwedstrijd tegen Rijnstreek. Aangezien ik niet uit de buurt kwam en hierdoor niet alle clubs kenden ging ik overal onbevangen naar toe. Alleen had ik in de week voor aanvang van deze wedstrijd al aan de jongens gemerkt dat dit voor hun een aparte wedstrijd was. Rijnstreek had niet een al te best veld en was gewoon een moeilijke tegenstander voor SVZ. Uiteindelijk wonnen wij deze uitwedstrijd en zei ik na afloop tegen mijn leider Harry van Noorden en de reserve spelers: ‘Blij dat wij deze wedstrijd achter de rug hebben.’ Daar bedoelde ik niets negatiefs mee, maar zo werd dit wel opgepikt door een aantal supporters van Rijnstreek die mij dit hoorde zeggen en toen sloeg de vlam in de pan. Uiteindelijk moest ik door keeper Cees van Lith en enkele andere spelers ontzet worden om veilig van het veld af te komen (HAHA). Ben zelf niet zo groot en ik had hun hulp echt nodig (HAHA).”
Welke spelers staken er echt bovenuit in uw trainersperiode?
“Zeker in het seizoen 73/74 had ik een leuk, uitgebalanceerd elftal met diverse persoonlijkheden. Leo Bos als aanvoerder op het middenveld. Een goede achterhoede met een prima keeper, maar één speler stak er echt bovenuit en dat was Koos Verlaan. Koos was een echte spits, snel, goed koppen, uitstekend gevoel voor kiezen van positie en scoorde hierdoor heel makkelijk. Als Koos echt gewild had, had hij zeker heel hoog kunnen voetballen.”
Koos Verlaan (geheel rechts) stak er volgens Wim Ausum bovenuit bij Zevenhoven.
Hoe kijkt u terug op uw trainersperiode bij SVZ?
“Met een fijn gevoel. De enige reden dat ik vertrok bij SVZ na twee jaar was, omdat het voor mij niet te combineren was met mijn eigen voetbalcarrière, werk en jong gezin. Deze tijd was leuk, maar ook enorm zwaar. Ik vond dat echt jammer, want ik had echt een goed elftal staan. Begreep dat SVZ in het seizoen na mijn vertrek, onder trainer Jan Schalkwijk, bijna door wist te promoveren naar de 3e klasse. In die tijd sprak ik nog weleens met diverse spelers en hierbij vertelde zij mij dat ik toch wel werd gemist. Eerlijk gezegd streelde mij dat wel. Misschien had SVZ onder mijn leiding wel de stap naar de 3e klasse kunnen maken.”
Hoe is uw trainerscarrière verder verlopen?
“Eigenlijk heb ik er na SVZ niets meer mee gedaan. Zoals eerder verteld heb ik heel lang in Uithoorn 1 kunnen spelen en ben gelukkig altijd vrij geweest van ernstige blessures. Na mijn vertrek uit Uithoorn 1 heb ik nog een behoorlijk aantal jaar in het veteranenelftal van Aalsmeer gespeeld. Hier kwam ik weer in een elftal met jongens waar ik in mijn 1e periode van Aalsmeer mee had gevoetbald. Dat was echt hartstikke leuk. Dit deed ik zo graag dat ik nooit meer echt de ambitie had om weer ergens hoofdtrainer te worden. Nu, in mijn nadagen, ben ik wel weer trainer. Wederom via Ab Kabalt ben ik gevraagd om bij FC Breukelen het 4e elftal te trainen. Dit is een elftal vol enthousiaste jongen jongens. Deze jongens train ik een keer in de week, en af en toe ga ik zaterdags kijken bij hen.”
Uw vader, door de spelers respectvol ‘Ouwe Ausum’ genoemd, is ook betrokken geweest bij SVZ, wat kunt u hierover vertellen?
“Mijn vader is elftalleider van SVZ 2 geweest. Waarschijnlijk zal dit via mij gelopen zijn, maar de periode waarin en hoe lang mijn vader precies betrokken is geweest bij SVZ weet ik niet.”
Hebt u SVZ nog gevolgd na uw vertrek als trainer?
“Jazeker, dit verliep veelal via mij oud-collega Dolf van Leeuwen. Dolf vertelde mij altijd in geuren en kleuren wat er allemaal op de club gebeurde.”
Ik wil u bedanken voor dit interview.
“Graag gedaan, erg leuk, nogmaals ik kijk met een heel leuk gevoel terug op mijn tijd bij SVZ.”
